Maria Iotova


Maria Iotova is a freelance journalist, editor, and communications strategist for the travel, non-profit, and news sectors. Among others, she has written for the Huffington Post, Matador Network, and the Financial Times. After intensively exploring her home country of Greece and the UK as a journalism graduate, her obsession with unearthing untold stories took her to Ghana, where she worked for The Daily Graphic. Ever since, she has lived in South Korea, Mauritius, and Rwanda doing what she loves the most: getting out of her comfort zone. 


Nicky Abdinor: Αποδεχτείτε τα στραβά της ζωής σας αλλά επικεντρωθείτε σε όλα όσα πάνε καλά

Η Nicky Abdinor είναι κλινική ψυχολόγος, εμπνευσμένη ομιλήτρια και η ιδρύτρια της νοτιοαφρικανικής οργάνωσης Nicky’s Drive, που χρηματοδοτεί μετατροπές οχημάτων, κατάλληλα για οδήγηση από άτομα με κινητικές ή αισθητηριακές αναπηρίες.

Μία Ελληνίδα δημοσιογράφος, γυρίζει τον κόσμο με μόνη αποσκευή την πένα της! | Sugar Free Press

Πέρασαν 13 χρόνια από τότε που για πρώτη φορά πέταξε μακριά από την οικογενειακή θαλπωρή του σπιτιού της. Έκτοτε όπως δηλώνει η ίδια, είναι σα να έβγαλε φτερά. Και όταν νιώσεις αυτό το συναίσθημα, δύσκολα μπορείς να πεις «Φτάνει πια. Προσγειώστε με.»

Διαλειμματική νηστεία: Οι αλλαγές σε σώμα και πνεύμα

Συχνά, συγχέουμε την άμεση ευχαρίστηση που παίρνουμε από ταχείες απολαύσεις με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που έχουν στην ψυχική και σωματική μας υγεία ευεργετικές συνήθειες. Δηλαδή, θα πούμε με μεγάλη ευκολία ‘ναι’ σε ένα κομμάτι κέικ ή ένα ποτήρι λευκό κρασί, ενώ δε θα δεσμευτούμε με την ίδια προθυμία σε μια δεκάλεπτη ρουτίνα γιόγκα.

«Όταν σιώπησα μπροστά στον ρατσισμό» H δημοσιογράφος Μαρία Ιότοβα αφηγείται μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της | ΓΥΝΑΙΚΑ

Πριν από εφτά χρόνια, ο τότε σύντροφος και νυν σύζυγος της δημοσιογράφου Μαρίας Ιότοβα, επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα. Εκείνη την πρώτη μέρα, η Μαρία έγινε μάρτυρας μιας ρατσιστικής συμπεριφοράς προς τον σύντροφό της.

«Κάποτε σιώπησα μπροστά στο ρατσισμό, αλλά ποτέ ξανά»

Πριν από εφτά χρόνια, ο τότε σύντροφος μου και νυν άντρας μου επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα. Από τον ενθουσιασμό μου που θα έβλεπε τα προαιώνια μνημεία της Αθήνας και τις ανεκδιήγητες ομορφιές της Πελοποννήσου, και θα γευόταν επιτέλους τη διαφορά ανάμεσα στα γεμιστά της ελληνικής ταβέρνας του Μπράιτον και εκείνων που τρως μετά το θαλασσινό μπάνιο στο σπίτι σου, ήπια μονοκοπανιά δύο τζιν-τόνικ στο αεροδρόμιο του Γκάτγουικ.

Η υποδοχή της αλλαγής στην ζωή μας

Στις 28 Νοεμβρίου του περασμένου χρόνου ήμουν με το σύζυγο μου στο αεροδρόμιο του Κιγκάλι. Εγώ θα πετούσα για Ουάσινγκτον και εκείνος θα επέστρεφε στο σπίτι με το ίδιο ταξί. Καθώς φτάσαμε στην είσοδο του κτηρίου, ένας αστυνομικός ζήτησε τα εισιτήρια μας και σήκωσε την παλάμη του σε ένδειξη “στοπ” μπροστά στο πρόσωπο του συζύγου μου για να δηλώσει ότι δεν έχει δικαίωμα να μπει μέσα εφόσον δε ταξιδεύει.

Έφυγαν από την Ελλάδα της κρίσης και διαπρέπουν στο εξωτερικό

Είναι νέοι, έξυπνοι, μορφωμένοι, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα την εποχή της κρίσης και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στο εξωτερικό. Τα κατάφεραν με επιτυχία και πλέον, αν και νοσταλγούν την πατρίδα, δε σκέφτονται να επιστρέψουν μόνιμα σε αυτήν.

Solomon: Το προσφυγικό αλλιώς

Όταν το 2009 πρωτοέμπαινε στην καθημερινότητα μας η λέξη κρίση (τότε ακόμα ως λέξη μονάχα), εγώ έφτιαχνα μια βαλίτσα και ετοιμαζόμουν για την απογείωση της ενήλικης ζωής μου -- μεταπτυχιακό στην Αγγλία, συναναστροφές με συνομήλικούς μου πολίτες του κόσμου, καριέρα, ταξίδια.

Το νόημα της Ζωής

Δε μου αρέσει να μου πειράζουν τα μαλλιά σκέφτομαι. Γιατί πονάει. Τα δάχτυλα τους δε γλιστράνε μέσα από τις τρίχες, παρά μόνο παγιδεύονται εκεί σα δαγκάνες. Πονάει θέλω να πω, παρά τις κρέμες και τα λάδια, που η μαμά επιμένει να αλείφει κάθε δεύτερο απόγευμα. Αλλά δεν παραπονιέμαι τελικά γιατί αυτή της η εμμονή με τα μαλλιά μου μας φέρνει πιο κοντά.